Hoe gaat het met hertenkamp De Bistepôle in Surhuizum en wat vinden Jan Visser en Haaye Postma, de twee dagelijkse verzorgers van de dieren, van de overheidsplannen om het fokken van herten te verbieden?
Onder een strakblauwe hemel vertellen de Surhuizumers over hun dagelijkse vrijwilligerswerk in het dierenverblijf. Ondertussen lopen de emoes, kippen, een zwarte zwaan, herten, walibi’s en eenden vredig rond, maar ze komen enthousiast aangerend als Haaye het hek van het hertenkamp opent.
Zeven dagen per week fietst hij iedere ochtend en middag naar De Bistepôle om de dieren te voeden en te verzorgen. Als Haaye niet kan, neemt Jan het van hem over. “Mar dat komt net sa faak foar. Haaye stekt alle dagen hiel wat oeren yn de bisten”, aldus Jan, die de technische klussen voor zijn rekening neemt.
De plannen van de overheid om het fokken van herten te verbieden vinden Jan en Haaye maar onzin. Aanwezige herten zouden mogen blijven, maar door het stoppen van het fokken zal de kudde na verloop van tijd uitsterven. Eén van de redenen voor de sterfhuisconstructie van de overheid vormen de agressieve mannetjesherten in de bronsperiode. Volgens het ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit vormen de herten een risico voor de gezondheid van de mens en komt het welzijn van de dieren in gevaar.
Haaye en Jan hebben van de plannen gehoord en schudden beiden hun hoofd. “Wy hawwe noch nea gjin problemen hân mei de harten. Fansels moatsto hja wat mear yn de gaten hâlde as hja jongen hawwe”, legt Haaye uit. “Troch it hege hikke kinne de harten nea by de besikers komme. Wa’t dit no wer betocht hat? Hja meitsje it hieltyd lestiger mei alle regels”, aldus Jan, die sinds de aanleg bij De Bistepôle is betrokken.
Iedere dag komen wandelaars - vaak met kinderen - uit Surhuizum een kijkje nemen bij de dieren van De Bistepôle. “Mar hja komme ek út oare doarpen hjir nei ta. Wy hawwe in hiel moai bisteferbliuw wêrsto hielendal om hinne rinne kinst. It fytspaad rint der flak lâns en do sjochst geregeld fytsers sitte op de bankjes. Hja hawwe in moai útsicht op de bisten. De fytstunnel wurdt aanst oanlein ûnder de Uterwei troch. Wy hawwe hjiroer al oerlis hân mei de provinsje. Us fiver moat net drûchfalle ûnder de wurksumheden, mar hja hawwe al tasein dat hja soargje sille foar skjin drinkwetter foar de bisten.
De Bistepôle is onderdeel van Plaatselijk Belang en werd zo’n twintig jaar geleden aangelegd op de geluidswal tussen de Uterwei en het dorp. “Op de gerswâl groeide in soad túch en dat waaide by de omwenjenden yn de tún. Om de lûdswâl te behearen hawwe wy der earst skiep op weidzje litten. Dat wie myn idee, want dat dienen hja ek yn Paesens-Moddergat wêr ik wei kom”, legt Jan uit. “Letter kaam it idee foar De Bistepôle en is der in fiver útgroeven en binne der stekken pleatst. Wy binne earst lyts begûn en letter is it efterste stik der by belutsen.”
Alle kippen lopen mee, terwijl Haaye en Jan het terrein van De Bistepôle doorkruizen. De herten kijken nieuwsgierig toe en de zwarte zwaan maakt geluidjes en kijkt naar haar vaste verzorger Haaye. “Har mantsje is krekt ferstoarn”, legt hij uit. “Hja moat noch efkes wachtsje. Om healwei fjouweren krije hja allegearre wer iten”, voegt hij toe, terwijl hij in de richting van de Waliby’s loopt. “It binne in soarte fan kangoeroes en soms ite se út myn hân”, aldus Haaye, die geniet van zijn dagelijkse werk met de dieren. “Ik hoopje dit noch lang te meie dwaan”, besluit hij. (Foto's: Yke Bremer)
Dit artikel van Yke Bremer is overgenomen uit De Feanster.